دبیر انجمن اسلامى دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب: تشکل های دانشجویی موتور محرکى براى جامعه محسوب می شوند
لطفا خودتون رو معرفی کنید و مختصری از فعالیت هایی که در کنار تحصیل در دانشگاه به اونها مشغولید صحبت کنید .
من آرین مشیری هستم. دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب هستم و در رشته مکانیک تحصیل می کنم.
در شروع صحبت ام جا دارد ، روز دانشجو را به همه دانشجویان ، دوستان و همکلاسى هاى عزیز تبریک بگویم و آرزو میکنم که در تمامى لحظات زندگى شان موفق و پیروز باشند.
اما در پاسخ به بخش دوم سوال شما عرض می کنم که من در حال حاضر دبیر انجمن اسلامى دانشجویان واحد تهران غرب هستم . همچنین بعنوان دبیر انجمن علمى مهندسى مکانیک ، صاحب امتیاز و مدیر مسئول نشریه علمى- دانشجویى امید صنعت و نیز سردبیر نشریه دانشجویى یار دبستانى مشغول انجام فعالیت هستم.
از انجمن اسلامی دانشجویان بفرمایید و اینکه از چه زمانی رسما فعالیت این تشکل دانشجویی، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب آغاز شد.
انجمن اسلامى دانشجویان واحد تهران غرب با همت و تلاش جمعى از دانشجویان واحد، در سال ۹۲ و با هدف افزایش بصیرت و فعالیت جمعى دانشجویان واحد، فعالیتش را آغاز کرد.
انجمن اسلامى دانشجویان از همان روز هاى اول ، فعالیت فشرده خود را با مشارکت دانشجویان آغاز کرد که الحمدلله تا امروز نیز ادامه دارد.
به نظر شما آیا انجمن اسلامی دانشجویان واحد تهران غرب ، عملکرد قابل قبولی در کارنامه فعالیت های خود داشته یا خیر؟
بله، یقینا .باید عرض کنم فعالیت های خوبی توسط انجمن اسلامی صورت گرفت ، که از مجموع این فعالیت ها مى توان به برگزارى حلقه هاى مطالعاتى، برنامه هاى مناظره و سخنرانى ، برگزارى مسابقات علمى و چاپ و انتشار نشریات فرهنگى ، سیاسى و اجتماعى با نام هاى یار دبستانى و فانوس اشاره کرد.
همچنین باید اضافه کنم از زمان تاسیس این تشکل ، تا به امروز از مسئولان متعددى جهت حضور در دانشگاه و سخنرانى و پاسخ به سئوال ها و دغدغه هاى دانشجویان دعوت شده است ، که مى توان از آقایان دکتر عارف ، دکتر مطهرى ، دکتر صادقى ، دکتر زیبا کلام ، حجت الاسلام دکتر مازنى و سرکار خانم مافى نام برد.
فرمودید سردبیر نشریه یار دبستانی هستید، لطفا در مورد این نشریه ، مخاطبان و محتویات نشریه توضیح دهید
این تشکل با انتشار نشریه یار دبستانى ، اولین نشریه دانشجویى واحد را منتشر کرد که مورد توجه بسیارى از دانشجویان قرار گرفت.
نشریه اى که زبان دانشجویان بود و این فرصت را براى همه دانشجویان فراهم کرد تا با نوشتن مقالات مختلف به بیان دیدگاه ها و نظرات خود پیرامون مسائل مربوط به دانشگاه و کشور بپردازند.
این نشریه تا چه میزان با استقبال دانشجویان همراه بود؟
خوشبختانه ما با استقبال خوبی از سوی علاقمندان مواجه هستیم و دلیل اصلی استقبال دانشجویان از فعالیت هاى این تشکل از جمله انتشار نشریات وابسته به انجمن این است که ، اینجا محیطى است که به دانشجویان این فرصت را مى دهد که در یک محیط بزرگتر دیده و شنیده شوند.
از علاقه دانشجویان به عضویت و فعالیت در انجمن اسلامی بفرمایید.
اصولا دانشجویانی که در انجمن اسلامی عضو می شوند و در آن به فعالیت می پردازند بواسطه فعالیت در این تشکل، امید و اعتماد به نفس به دست مى آورند زیرا متوجه مى شوند که با قبول مسئولیت هایى هرچند کوچک هم مى توانند فرد مفید و تاثیر گذارى براى جامعه باشند.
تشکل هاى دانشجویى، در واقع اولین محیطى هایى هستند که دانشجویان با عضویت در آن مى توانند با شیوه انجام یک سرى از امور آشنا شده و تجربه مفیدى کسب کنند. تجربه اى که شاید دیگر هیچ گاه فرصت کسب آن فراهم نشود.
چه توصیه ای به دانشجویان دارید و از مسئولین دانشگاه چه انتظاری دارید؟
به عنوان کسى حداقل پنج سال از دوران دانشجویى خود را در تشکل هاى دانشجویى سپرى کرده ام و امروز نیز به عنوان دبیر انجمن اسلامى دانشجویان واحد تهران غرب در خدمت شما هستم ، به جوانان و دانشجویان توصیه مى کنم ، قدر لحظات دانشجویى را بدانند و اجازه ندهند که این فرصت بى بدیل ، راحت از دست شان برود.
و اما در پاسخ به قسمت دوم سوال شما باید بگویم این انتظار وجود دارد که مسئولین دانشگاه از تشکل هاى دانشجویى حمایت کنند، چرا که این تشکل ها در واقع موتور محرکى براى جامعه محسوب می شوند.
هر زمان که به جوانان و دانشجویان توجه شد و نقد ها و حرف هاى آن ها شنیده شد ، شادى ، نشاط و امید به جامعه تزریق شد و هر زمان که دانشجویان کنار زده شدند ، چیزى جز ناامیدى به همراه نداشت.
هر زمان که به جوانان اعتماد شد و در انجام امور از نظرات آن ها استفاده شد ، در مسیر توسعه و پیشرفت قرار گرفتیم. بزرگ ترین مشکلات این کشور با مراجعه به جوانان و نخبگان حل شده است و امروز نیز با ید چنین باشد
در پایان اگر فکر می کنید، سخنی هست که نگفته باقی مانده، بفرمایید.
همه ما یک روز خواهیم مرد، یکى در شکم مادر ، یکى در بدو تولد ، یکى در چند ماهگى یا چند سالگى ، یکى هم در صد سالگى. همه ما یک روز خواهیم مرد، یکى در بستر بیمارى ، یکى در سانحه تصادف ، یکى به ضرب چاقو یا اثابت گلوله ، یکى هم در خوابى شیرین و به مرگ طبیعى. همه ما دیر یا زود، یک روز خواهیم مرد، در این امر شکى نیست، مثل میلیارد ها انسان در طول تاریخ. ما
مى میریم و مى رویم تا دیگران بیایند.
اما کسى که از او نامى به یادگار بماند ، هیچ گاه نمی میرد. رمز جاودانگى در این است که چیزى از خود براى دیگران باقى بگذاریم.
هستند انسان هایى که صد ها یا هزاران سال از مرگ جسمانیشان گذشته ، اما هنوز نام و یادشان زنده است.
کسانى که تلاش کردند ، شکست خوردند ، گاهى تا مرز نا بودى پیش رفتند ، اما هرگز تسلیم نشدند!
کسانى که در راه رسیدن به اهدافشان به استقبال مرگ رفتند ، اما همان مرگ دلیل جاودانگى شان بود!
یادمان باشد که جسم همه ما یک روز خواهد مرد ، اما یاد و خاطره مى تواند تا ابد جاودان باشد .
اقدامات ما حتى تا صدها سال بعد از مرگ جسمانى مى تواند الگو زندگى دیگران باشد.
یادمان باشد تا زمانى که نام و یاد یکى زنده است و اقداماتش در زندگى دیگران تاثیر مى گذارد آن شخص زنده است ، حتى اگر در مشتى خاک آرمیده باشد.
یک روز در جایى خواندم که درست در لحظه مرگ شخصى را خواهى دید که مى توانست جاى تو باشد.
آیا اگر امروز روز مرگ ما باشد ، آیا آن شخصى هستیم که همواره دوست داشتیم باشیم؟ آیا به اندازه کافى براى رسیدن به آرزو هایمان تلاش کردیم؟ اگر جواب نه باشد ، چه جواب دردناکى خواهد بود!
خیلى از ما به خاطر ترس از اتفاق افتادن یک سرى مسائلى که حتى احتمال به وقوع پیوستنشان بسیار کم بود ، تسلیم شدیم !
اگر امروز به گذشته فکر کنیم بیشتر حسرت چه چیز هایى را می خوریم؟ حسرت کار هاى کرده یا نکرده؟! حسرت کار هایى که مى تونستیم انجام بدهیم و انجام ندادیم یا نتوانستیم آن گونه که باید انجام دهیم ، سوزاننده تر خواهد بود.
تسلیم شدن یعنى پذیرفتن مرگ ، نه لزوما مرگ جسمانى ، مرگ یک هدف ، مرگ یک رویا ، مرگ یک آرزو. مرگى که با خود فقط حسرت مى آورد و هیچ چیز سوزاننده تر و درد ناک تر از حسرت خوردن نیست.
یاحق